miércoles, 27 de octubre de 2010

Se acabo lo que se daba

Hola. Ya estamos de vueta en Namche. Esto es Nepal y tienen un concepto del tiempo muy distinto al nuestro. Llevabamos varios dias con la aclimatacion perfecta, excepto German que se bajo con un principio de edema pulmonar, y ya estabamos preparados para el asalto a cumbre. Lo comentamos con nuestro enlace en el CB y le comunicamos los planes, todo perfecto, adelante. Salimos para el campo 1, hacemos noche, subimos a 2 y volvemos al 1, y cuando estamos pensando en al dia siguiente ir adormir al 2 para atacar cumbre al dia siguiente, nos dicen que a partir del 2 no hay instado ni un solo metro de cuerda fija. Y lo peor, que no tienen ni idea de cuando van a instalarla. Con el equipo que llevamos, las condiciones de hielo azul y una cornisa de 4 o 5 m. en la ultima parte de la via y la falta de la cuerda fija que nos habian dicho que ya estaba lista, tenemos que retroceder de nuevo al base. Alli montamos un sarao de un par de narices por el asunto de la cuerda fija y que hay que esperar...que no instalaron aun todo -meybe tu deis-. Ya llevamos dos dias despera y de nuevo -meybe tu deis- No es posible esperar a que se pongan de acuerdo las companhias y acaben de fijar la cuerda. Van por libre cada uno y no se ponen de acuerdo para trabajar juntos, y lo que es peor, no hay cuerda fija suficiente en todo el CB para poder equipar, de hecho, una expedicion Neozelandesa muy potente pretendia equipar ella todo lo que faltaba hasta la cumbre pero no encontro metros suficientes en todo el campamento. Habria que esperar entre 4 a 10 dias mas a que todo estuviera dispuesto. No es posible. Los aviones no esperan por mi. En el mejor de los casos, intentando la cumbre el 31 seria posible, pero despues de todo lo hablado con guias, sherpas, escaladores y demas animales raros del CB...la conclusion es que no hay ninguna garantia de que se pase del campo 3 equipando (y ninguna fecha fija tampoco).
En un par de dias estoy en KTM de nuevo. Es una lastima que despues del esfuerzo dedicado a esto te tiren a traste la expedición la incompetencia de otros, o al menos, su falta de sinceridad. Con Monterosa hemos tenido algunas diferencias con respecto al tema de la equipación de la vía pero, al final hemos visto que la culpa de la falta de cuerda fija no solo nos afectaba a nosotros, el problema lo tenían todas las compañias allí presentes puesto que no habían llegado a un acuerdo entre ellas para equipar...y unos por otros, la casa sin barrer y todos los clientes de todas las compañías a joderse.

Un saludo y hasta la vuelta (ya colgare unas fotitos)

viernes, 15 de octubre de 2010

Por fin cerca del objetivo

Hola. Estamos conectados mientras estemos en Namche Bazaar, un pueblo a 3500 m que esta a dos dias de marcha del Ama Dablam. Despues de todo lo que nos ha pasado ya estamos llegando al objetivo. Hasta ahora el treking que hemos hecho para llegar aqui ha sido bastante chulo aunque muy largo y duro. En los proximos dias el tiempo no acompanhara nada de nada. de hecho hoy esta lloviendo, salimos a hacer algo de aclimatacion y nos subimos a una colina cercana a 4000 m. pero tuvimos que salir escopetados porque empezaba a llover. POR FIN hemos visto el Ama, y la verdad es que asi en directo, impresiona bastante...lo malo es que no pudimos disfrutarlo mas que el tiempo de sacar las fotos porque se volvio a cubrir del todo. Si mananha no llueve mucho tiraremos para Tengboche y pasado para el CB.
En la foto se supone que el Ama esta justo detras de mi, pero como veis no hay mucho que ver. El pueblo que esta detras se llama Khunde y esta a 3840 m. 400 m por encima de Namche
Un saludo para Sechu, recuperate rapido y nos vemos en breve.
No se si podremos seguir en contacto, desde aqui en adelante ya no tendremos internet.
Un saludo, Abel

martes, 5 de octubre de 2010

Un viaje de locura.

Salimos el domingo desde Vigo a las 7 de la manhana y todavia no hemos llegado, estamos a martes. En Madrid facturamos para Londres y de ahi a New Deli para llegar luego a Kathmandu....nada mas lejos de la realidad. En Londres llegamos con una hora de retraso lo que nos hizo perder la conexion, a partir de ahi estamos recorriendo mundo en avienes. Hemos ido de Londres a Hong Kong, de aqui a Daka, a tan solo 600 km de Kathmandu y nos han devuelto a todo el avion a Hong Kong por problemas con la tripulacion que no podia volar tantas horas seguidas, si no fuese poco, en Daka el avion se escaralla y estamos 4 o 5 horas mientras cambiaron una pieza. Llegamos de nuevo a Hong Kong de donde se supone que saliamos directos para Kathmandu, eso nos habian dicho, y vaya!!, parece que no va a ser asi, tenemos que quedarnos a dormir aqui, menos mal que estamos en un buen hotel y nos tratan bien. Cuando vamos a recoger equipaje....mishandled, lost, missing, vamos perdidos!! no puede salir ya nada mas mal. Parece que estan confabulados para que no lleguemos a Kathmandu. Hace un rato nos han dicho que una de las maletas llegara manhana a Destino, pero de la otra no tienen ni siquiera registro de donde puede estar.
Ya veis, no esta siendo facil.
Nos vemos

sábado, 2 de octubre de 2010

Un proxecto novo. O Ama Dablam.

Este domingo día 3 marcho para Nepal. O Ama Dablam é o meu próximo obxectivo. Teño previsto, si as cousas cos voos van como é debido, chegar a Kathmandú alá sobre as 15:00 h locais. Logo duns días alí facendo os preparativos imprescindibles tiraremos, Germán o meu compañeiro de aventuras, e mais eu en bus ata Jiri, unhas 6-8 h, e alí comezamos o treking cara Lukla. Serán uns cantos días perdidos por pobos remotos nos que casi non teremos contacto co turismo habitual, será un encontro ca xente do lugar, dos que tan ben falan todas as guías turísticas. Din que as xentes do Nepal teñen fama de hospitalarios e sempre cun sorriso, pese a que están na mais absoluta miseria. Será unha experiencia enriquecedora sen lugar a dúbidas. Logo enlazaremos coa ruta de aproximación normal que parte dende Lukla hacia o CB do Everest e uns días antes, o noso CB. Logo será a montaña quen diga se nos deixa subir ou non. A nosa ruta discorre pola arista Sudeste, en teoría a ruta normal, aínda que en esta montaña, a ruta normal é tecnicamente comprometida e bastante máis difícil que calquera ruta normal de algúns 8000. Pola súa proximidade, dende o cumio do Ama Dablam veremos o Everest, o Lothse e moitas outras míticas montañas tan soñadas por nós. Xa vos irei contando a medida que poida escribir.
Teño tamén que agradecer á xente que me apoia en esta aventura dende a Secretaría Xeral para o Deporte e  a Xunta de Galicia, a Laboratorios Rovi representado por Marcelina cos seus productos de Enerzona, a Musgo Aventura, meus proveedores de material e amigos, a Maria José Paratcha da canle de TV Rías Baixas pola difusión que lle dou o proxecto no seu programa Verán Verán, a todos os amigos e familia e moi en especial a miña churri, pola súa comprensión e apoio incondicional dende o principio.
Un saúdo a todos. A aventura comenza.